10 Οκτωβρίου 2012

Λογιστική αντιμετώπιση της χορήγησης διατακτικών τροφής στο προσωπικό

Είμαστε εταιρεία και παρέχουμε κάθε μήνα στο προσωπικό μας διατακτικές τροφής έναντι αμοιβής για τα εκτός έδρας, λαμβάνουμε ΤΠΥ από την εταιρεία που μας τις διαθέτει που το καταχωρούμε στον 60.02. Παρακαλώ ενημερώστε μας πώς θα το αντιμετωπίσουμε από την πλευρά μας (λογιστικά, ασφαλιστικά); Δηλαδή από την στιγμή που τις δίνουμε στους υπαλλήλους μας. Χρειάζεται να τους ζητάμε τις ΑΛΠ κατά την εξαργύρωση των διατακτικών; Πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ως μισθωτές υπηρεσίες και άρα εισφορές;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Ως προς τον μισθό και τις ασφαλιστικές εισφορές, παρατηρούμε τα εξής:

1.    Οι ασφαλιστικές εισφορές υπολογίζονται ποσοστιαία επί των ακαθαρίστων αποδοχών (μισθός).
2.    Μισθός είναι κάθε παροχή του εργοδότη προς τον εργαζόμενο και καταβάλλεται ως αντάλλαγμα για την παρεχόμενη εργασία από αυτόν.
3.    Ο μισθός κατά κανόνα καταβάλλεται σε χρήμα. Δεν αποκλείεται ωστόσο, ένα μέρος αυτού να καταβάλλεται σε είδος.
4.    Κατά την ως άνω έννοια, ως μισθός σε είδος μπορεί να θεωρηθεί η παραχώρηση προς χρήση αντικειμένων ή πραγμάτων ή δικαιωμάτων δωρεάν (κατοικία, αυτοκίνητο κ.λπ.), καθώς και η χορήγηση τροφής ή ενδυμασίας.
5.    Περαιτέρω, ως μισθός σύμφωνα με την σύμβαση εργασίας είναι κάθε παροχή, χρηματική ή άλλης φύσης, την οποία κατά νόμο (ή κατά συμφωνία) καταβάλλει ο εργοδότης στον εργαζόμενο, ως αντάλλαγμα για την παρεχόμενη εργασία του. Συνεπώς, στον μισθό περιλαμβάνεται κάθε πρόσθετη αμοιβή που καταβάλλεται ως αντάλλαγμα για την παρεχόμενη εργασία και όχι μόνο ο βασικός μισθός.
6.    Από την νομολογία προκύπτει ότι δεν έχουν τον χαρακτήρα μισθού, άρα δεν σχετίζονται με αντάλλαγμα στην παρεχόμενη εργασία του εργαζόμενου, οι παρακάτω περιπτώσεις:

(α)  Τα έξοδα κίνησης όταν αυτά καταβάλλονται εκτάκτως για την πραγματοποίηση υπηρεσιακών ταξιδίων και μετακινήσεων. Τα έξοδα αυτά υπόκεινται σε απόδοση λογαριασμού. Αντιθέτως, αποτελούν μισθό όταν καταβάλλονται τακτικά κατά μήνα, χωρίς να συνδέονται με επιχειρησιακές μετακινήσεις και φυσικά όταν δεν υπόκεινται σε έλεγχο και απόδοση λογαριασμού.
(β) Γενικά παροχές που χορηγούνται αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση λειτουργικών αναγκών της επιχείρησης (όπως θα δούμε και παρακάτω).
(γ) Η ωφέλεια από την χρήση αυτοκινήτου, με την προϋπόθεση ότι η παραχώρηση του οχήματος έγινε για την εξυπηρέτηση λειτουργικών αναγκών της επιχείρησης.

Στον λογαριασμό 60.02 «Παρεπόμενες παροχές και έξοδα προσωπικού» και στους υπολογαριασμούς του, καταχωρίζονται έξοδα που γίνονται για τους εργαζόμενους της επιχείρησης ως λοιπές παροχές, πέραν των προβλεπομένων αμοιβών ή εργοδοτικών εισφορών. Κρίσιμο σημείο για την ένταξη των παροχών αυτών στην έννοια του μισθού ή όχι, είναι κατά πόσον παρέχονται ως αντάλλαγμα της εργασίας των εργαζομένων, ή αναφέρονται στην εξυπηρέτηση λειτουργικών αναγκών της επιχείρησης, όπως ήδη αναφέραμε πιο πάνω..

Σύμφωνα με την νομοθεσία αλλά και την υπάρχουσα νομολογία, όλα τα ποσά που καταβάλλονται ως οδοιπορικά (δηλαδή, ως έξοδα κίνησης), ή ως αντίτιμο τροφής, στολής κ.λπ., εφόσον προβλέπονται από διάταξη νόμου ή από ΣΣΕ, αποτελούν τακτικές αποδοχές, (με όλες τις συνέπειες αυτού του χαρακτηρισμού σε δώρα, αποζημιώσεις κ.λπ.) και επομένως, καταβάλλονται ως αντάλλαγμα της παρεχόμενης εργασίας από τον μισθωτό.  Αντιθέτως, αν τέτοιες παροχές δίδονται από την επιχείρηση, από ελευθεριότητα, χωρίς να προβλέπονται δηλαδή από σχετική υποχρεωτική διάταξη ή ΣΣΕ, δεν περιλαμβάνονται στις τακτικές αποδοχές, ούτε θεωρούνται εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες και φυσικά δεν υπόκεινται σε ασφαλιστικές κρατήσεις (Ν. 2336/1995, άρθρο 9). Χορηγούνται προσωπικά στους δικαιούχους – εργαζόμενους, μόνο αυτούσια και όχι σε χρήμα, άρα αποτελούν απλά, λειτουργικά έξοδα της επιχείρησης, τα οποία αναγνωρίζονται και εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις (άρθρο 31 ΚΦΕ), πχ παροχή γεύματος (φαγητού) κατά την ώρα του διαλείμματος.  Σκόπιμο είναι να παρατηρήσουμε και την παρ. 4 του άρθρου 9 του ως άνω νόμου 2336/1995, στην οποία αναφέρεται ότι δεν θίγεται ούτε καθ οιονδήποτε τρόπο αλλάζει το καθεστώς και ο χαρακτήρας των παροχών σε είδος, οι οποίες χορηγούνται με συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Περαιτέρω, σύμφωνα με την παρ. 1, του άρθρου 45 του ΚΦΕ, η αξία των διατακτικών που χορηγούνται δωρεάν στους εργαζόμενους της επιχείρησης για αγορά αγαθών από συμβεβλημένα καταστήματα, θεωρείται εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες. Στις διατακτικές αυτές περιλαμβάνονται και οι διατακτικές τροφής που υπερβαίνουν τα έξι (6) ευρώ, κατά ρητή διατύπωση στον νόμο (η διάταξη αυτή προστέθηκε στον ΚΦΕ, με τον Ν. 3296/2004). Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι στο εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες περιλαμβάνεται και η αξία των χορηγούμενων διατακτικών για την αγορά από συμβεβλημένα καταστήματα, με την εξαίρεση των διατακτικών τροφής για εργαζόμενους, μέχρι ποσού έξι (6) ευρώ ανά διατακτική (βλέπε και Πολ. 1016/2005).

Διατακτική δε, είναι το έγγραφο με το οποίο παρέχεται η άδεια στον κατέχοντα δικαιούχο να εισπράξει ποσό χρημάτων ή να παραλάβει κάποιο αγαθό. Η διατακτική, από μόνη της δεν είναι παραστατικό. Η χρησιμοποίηση και εξαργύρωσή της προκαλεί την έκδοση παραστατικού. Συνεπώς, τα καταστήματα πώλησης των αγαθών, τα οποία δέχονται τις διατακτικές (μετά από την σχετική συμφωνία, με την επιχείρηση που τις εκδίδει) πρέπει για τα πωλούμενα αγαθά στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων αυτών, να εκδίδουν αποδείξεις λιανικής πώλησης. Δεν πρέπει να εκδίδεται τιμολόγιο προς την επιχείρηση που χορήγησε τις διατακτικές, γιατί τα αγαθά δεν αγοράζονται από αυτή, αλλά απλώς αυτή, αναλαμβάνει την καταβολή του σχετικού τιμήματος, έναντι τρίτων. Στη συνέχεια, η επιχείρηση που χορηγεί τις διατακτικές στους εργαζόμενούς της και καταβάλει την αξία των αγαθών που αγοράζονται από τα ως άνω συμβεβλημένα με αυτήν καταστήματα πώλησης, καταρτίζει ονομαστική κατάσταση (ή Απόδειξη Δαπάνης, του άρθρου 15 του ΚΒΣ) στην οποία αναγράφονται και οι επωνυμίες των συμβεβλημένων καταστημάτων (βλέπε την Πολ. 357/1987, καθώς και την Εγκύκλιο ΚΒΣ 3/1992. Μετέπειτα δε το Έγγραφο 1062411/1996). Δεν τίθεται θέμα ΦΠΑ, διότι αυτός δεν εκπίπτει, ως φόρος εισροών, κατά ρητή διατύπωση στον Κώδικα ΦΠΑ (άρθρο 30, παρ. 4, περ. δ, Ν. 2859 2000). Κατά την άποψή μας, το ΤΠΥ που αναφέρεται στο ερώτημα, δεν πρέπει να εκδίδεται.

Συνεπώς, η επιχείρηση που παραχωρεί διατακτικές στους εργαζόμενούς της, δίνοντάς τους την δυνατότητα αγοράς και κατανάλωσης αγαθών ως δωρεάν παροχή, καταχωρίζει ως έξοδα τα ποσά που προκύπτουν από τις εκδιδόμενες αποδείξεις λιανικής πώλησης, σε συνδυασμό με την καταρτιζόμενη ονομαστική κατάσταση, ή την εκδιδόμενη απόδειξη δαπάνης, με χρέωση υπολογαριασμών του 60.02 και πίστωση του ταμείου.

Εφόσον, οι σχετικές παροχές προβλέπονται από ΣΣΕ, θα λογιστικοποιούνται με την μισθοδοτική κατάσταση, κατά τα γνωστά.

Αν οι παροχές αυτές χορηγούνται τακτικά και αδιάλειπτα κάθε μήνα, θα πρέπει να περιλαμβάνονται στην έννοια του μισθού και να υπολογίζονται επ αυτών ασφαλιστικές εισφορές.

Παρακαλώ περιμένετε...

loading
 
Ερώτηση Ασφαλείας: Επιλέξτε μία σημαντική για εσάς ημερομηνία

Σημειώστε την ημερομηνία που θα επιλέξετε, σε περίπτωση που σας ζητηθεί στο μέλλον από το σύστημα για λόγους ασφαλείας.

Επιβεβαιώστε τον λογαριασμό σας

Παρακαλώ συμπληρώστε την σημαντική για εσάς ημερομηνία που έχετε καταχωρίσει ως ερώτηση ασφαλείας.